دكتر حسن بشير استاد ارتباطات بين الملل - هفته روابط عمومي و به ويژه روز ارتباطات و روابط عمومي روز «همگرايي عمومي»، «پيوند علم و عمل» و «صداقت و همدلي» است. «همگرايي عمومي» در ايجاد و گسترش تفاهم و اتحاد براي آينده اي روشن و مطمئن و ساخت جامعه اي همفكر و بالنده.
شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- هفته روابط عمومي و به ويژه روز ارتباطات و روابط عمومي روز «همگرايي عمومي»، «پيوند علم و عمل» و «صداقت و همدلي» است. «همگرايي عمومي» در ايجاد و گسترش تفاهم و اتحاد براي آينده اي روشن و مطمئن و ساخت جامعه اي همفكر و بالنده. «پيوند علم و عمل» در توسعه آموزش و دانش و نيز اقدام بر اساس تفكر، پژوهش و آينده نگري. «صداقت و همدلي» در طرح صادقانه مسائل، مشكلات، اقدامات، نتايج و موفقيت ها و شكست ها و گسترش همزباني، همفكري و نهايتا همدلي وسيع ميان جامعه و كليه ساختارهايي كه به نحوي براي جامعه در هر سطح ممكن خدمت مي كنند.
با اين رويكردها در هفته روابط عمومي و روز ارتباطات، با هفت سوال كليدي روبرو هستيم كه اميدوارم بتوانيم با همفكري، همدلي، جديت و كوشش و آينده نگري پاسخ آنها را به بهترين شكل بدهيم. اين پاسخگويي متوجه همه كس و هيچ كس نيست. آنانكه احساس مي كنند كه مي توانند به اين پرسش ها پاسخ دهند، قطعا در سطحي از توانايي و فهم ارتباطي همچنان در صحنه مي مانند و آنانكه خود را ناتوان در پاسخگويي مي بييند بايد تلاش كنند كه خود را به سطح توانايي لازم برسانند تا همگي در جشن بزرگ «موفقيت ارتباطي» كه با دست آوردهاي بزرگ مزين خواهد بود، شركت نمايند.
اول، آيا روابط عمومي ها تا كنون توانسته اند سه هدفي كه در بالا به شكل روشن براي روز ارتباطات ترسيم شده بودند محقق سازند؟
دوم، آيا همگرايي دروني سازمان توانسته است همگرايي بيرون سازمان را نيز رقم بزند؟ و آيا توانسته ايم ميان اين دو يك همگرايي واقعي دروني و بيروني ايجاد كنيم؟
سوم، آيا آموزش هاي كافي ارتباطي در ساختارهاي روابط عمومي ما وجود دارد؟و آيا همه كساني كه در اين زمينه كارگزار روابط عمومي هستند از دانش كافي ارتباطي برخوردار هستند؟
چهارم، آيا صداقت و شفافيت كافي در سازمان ما وجود دارد تا كارگزار روابط عمومي بتواند آن را حس كند و به ديگران منتقل سازد؟
پنجم، آيا همدلي واقعي ميان روابط عمومي ها كه قلب سازمان ها هستند با مردم كه ولي نعمتان ما هستند بحدي هست كه بتواند ميان ما و آنان اعتماد لازم را به وجود آورد؟
ششم، آيا تا كنون به صورت جدي و واقعي خودمان را ارزيابي كرده ايم و نتايج به دست آمده را بدون هيچ دست كاري براي قضاوت واقعي، در معرض ديگران قرار داده ايم؟
هفتم، آيا واقعا تا كنون به خودمان گفته ايم كه شايد در جايگاه واقعي خودمان نيستيم و به دليل ندانم كاري و نا آشنايي با حوزه جدي ارتباطات و روابط عمومي بايد اين جايگاه را به اهل آن بسپاريم؟
اين هفت سوال، پرسش هاي جدي در اين حوزه هستند كه بنظرم اگر توانايي پاسخ به آنها را پيدا كنيم مي توانيم مدعي شويم كه در جايگاه بلند و مهم ارتباطي قرار داريم و چنانچه بهر دليل نتوانيم خود را پاسخگو بدانيم، بايد به دنبال راههاي ديگري باشيم كه بتوانيم از خسارت هاي وارده در اين حوزه جلوگيري كنيم كه اين خود بزرگترين خدمت به جامعه است و ثوابي عظيم خواهد داشت.
|
ورود کاربران
