آشنايي با روز جهاني ناشنوايان:

در باغچه زندگي نشسته بود و با دستان كوچكش چيزي مي كاشت. نگاهش كردم، حس اعتمادش با نگاهم برانگيخته شد و با چشمان معصومانه اش فهميد چه مي پرسم. گفت: ستاره مي كارم. دوباره نگاهش كردم، پاسخ داد: ميوه هاي ستاره ام، خورشيد خواهد شد. حس غريبي به من دست داد.

چرا خورشيد؟ لبخندي زد و باز با همان نگاه پاسخ داد: تمام هستي با آب، خاك و خورشيد پيوندي زندگي بخش دارد. گل ها با خورشيد برمي خيزند. پرسيدم: پرندگان؟ پاسخ داد: پرواز زيباست، من آواز آنها را حس مي كنم. ... و انسان؟ به زمين نگاه كرد و اين بار با انگشتان اشاره زبان گشود: ما كه مي خواستيم زمين را آماده مهرباني كنيم، افسوس كه خود نامهربان بوديم.

آري، او ناشنوا بود و براي ايجاد رابطه، از دست هايش استفاده مي كرد. همان گونه كه تاريخ انسان انديشه ورز، رابطه اي ناگسستني با دست هاي انسان دارد.

هشتم مهر هر سال برابر سي ام سپتامبر، «روز جهاني ناشنوايان» نام گذاري شده است.

هدف از اين نام گذاري، ارتقاي فرهنگ ارتباط با ناشنوايان، دانسته هايي از زبان اشاره و آگاهي سياست مداران و همچنين عموم مردم از مشكلاتي است كه اين قشر با آن رو به رو هستند.

در اهميت حس شنوايي، اين گفته هِلِن كِلِر، گوياتر از هر سخني است. او كه با وجود نابينايي و ناشنوايي، يكي از موفق ترين افراد استثنايي است، مي گويد:

«اگر اين فرصت به من داده مي شد كه يكي از دو حس خود را بازيابم، ترجيح مي دادم نابينا بمانم، ولي بشنوم».

اگر از نعمت شنوايي محروم باشيم، هرچند آموختن براي ما ناممكن نمي شود، ولي بسيار دشوار است. پس توجه به اين نعمت بزرگ الهي كه يكي از راه هاي بسيار مهم آموختن و فهميدن است، حالت سپاس را پيش مي آورد و تصور نبود آن كافي است تا به ارزش آن پي ببريم.

خدا در قرآن مي فرمايد:

«بگو: اگر خداوند شنوايي و ديدگان شما را بگيرد و بر دل هايتان مهر بزند، كدام معبود آن را به شما پس مي دهد؟» شكرانه اين نعمت، بهره گيري خداپسندانه و مسئولانه از آن است، چنان كه در يكي از دعاها، خواسته بندگان از خداوند اين است: «پروردگارا! ما را از گوش ها، چشم ها و نيروهايمان بهره مند گردان»